Ik heb zo vaak willen zeggen: Hé! Jij doet ertoe! Je bent niet alleen! Word wakker en ga LEVEN! Je hebt een taak in dit leven en dat is alles eruit halen wat erin zit. Om jouw pad te bewandelen. Om te gaan. Niet om bang te kijken naar wie eerst springt. Wees die eerste. Want weet je wat het gekke is? Naar wie luisterden de meeste kinderen op de basisschool vroeger? Naar dat joch wat het altijd beter wist. Wat altijd vooraan stond. Vonden we dat jongetje aardig? Nee? Waarom niet? Jaloers?
Jij bent niet verantwoordelijk voor het welzijn van een ander. Je mag er wel aan meewerken om iemand te helpen of om zich beter te voelen, maar dat mag nooit ten kosten gaan van wie jij bent en wat jij wil.
Dus… Met mensen werken. Blijkbaar heb ik nogal een visie op hoe deze wereld in elkaar steekt. Het lijkt erop dat ik toch wel weet waar ik mee bezig ben. Het voelt als een missie om mensen meer bewust te maken van het feit dat ze niet alleen voor zichzelf moeten leven, maar zichzelf niet moeten vergeten. Door jezelf genoeg ruimte te geven, krijg je meer ruimte voor de ander. Het is een ego ding. Als je luistert naar wat je echt nodig hebt, hoef je niet meer anderen te laten struikelen.
Wat is dan voor jezelf zorgen? Het gaat over de magische combinatie van lichaam en geest. Vanaf het moment dat ik begon met mediteren (elke dag heel braaf minimaal 5 minuten) voelde het alsof er een warme denken om me heen zat. Alsof mijn lichaam me thuis verwelkomde. Een gevoel dat ik misschien een jaar of 10 niet had gevoeld. Met dat ‘thuis’ gevoel, kwam ook liefde. Vooral meer liefde voor de ander. En rust. Een heerlijk gevoel van rust en vrede. Alles is oké.
Dus voor jullie, die het ook niet weten of die nieuwsgierig zijn: het is oké. En daarbij, het niet weten is ook oké. Het is heerlijk om af en toe te zeggen: Weet ik niet.
Marit
